2017

An installation on time, light and dimensions.

Large piece: Meeting in orbit.

Graphite drawing on paper, canvas, tape and balsa wood. The piece is hung up in the ceiling with chains. Exhibited in ambient light only.

Small drawings, 25x30cm: Traces I-IV.

Graphite or colored pencils on paper. Subtle, abstract drawings, created in mediation sessions.

The absence of frames is a significant aspect of the work, the exhibition space is used to frame the works, allowing the space to define the dimensions and the way the material reacts in the space.

Sound scape: Untitled silver bell behind the entrance (found in the cellar of the house).

Exhibition text by Heiðar Kári Rannversson, art historian and curator.

Þrír hnettir á sí-endurtekinni ferð um sporbraut í himingeimnum, einn er ljós, annar er dökkur. Við, sem erum áhorfendur á sýningu Karlottu Blöndal í Gallerí Úthverfu, erum stödd á þriðja hnettinum. Hann er hvorki hvítur né svartur heldur sýnist blár í mikilli fjarlægð. Skyndilega dimmir í galleríinu, það er eins og einhver sé að dempa ljósin. Við skynjum hvernig dregur úr birtu smám saman og áttum okkur á því að einn hnötturinn er byrjaður að skyggja á annan, sá dökki hefur lent í beinni sjónlínu milli okkar og ljósa hnattarins, hann byrgir okkur sýn. Það verður sífellt dimmara þangað til orðið er algert myrkur og við rétt greinum útlínur verkanna á veggjum gallerísins. Skuggamyndir. Í sama andartaki birtir og fljótlega er orðið jafn bjart og áður, verkin koma í ljós á ný. Atburðurinn sem við höfum orðið vitni af stendur ekki mjög lengi yfir, aðeins í örfáar mínútur. Gæti hugsast að tíminn sem hið mikla myrkur átti sér stað hafi verið svipað langur og tæki að teikna litla teikningu, kannski eins og þær sem settar hafa verið upp á sýningunni í galleríinu þar sem við erum stödd?
Á sýningunni Sporbrautir má sjá ný verk sem Karlotta hefur unnið á undanförnum mánuðum fyrir rými Gallerís Úthverfu og tengjast öll í gegnum teikningu. Á sýningunni tekur á móti áhorfendum verk sem líkist helst fána, þar sem skeytt er saman teikningu og textíl. Tákræn merking fánans er hins vegar óljós. Í stórri blýantsteikningu teygja hvítir geislar sig undan dökkum hnetti en ná aðeins að lýsa upp rýmið í kringum hann. Frá miðju og að jöðrum pappírsins er myrkur. Efnið sem fest hefur verið við pappírinn er órætt framhald teikningarinnar, ljósstrengir sem ganga niður úr myndinni. Í verkinu má sjá mynd af sólmyrkva, fyrirbæri sem lýtur lögmálum himintunglanna og er handan tíma og rýmis gallerísins. Samt sem áður er myndin auðþekkjanlegt tákn, tungl fyrir miðju sólar. Þrátt fyrir að verkið sé nær tvívítt er mynd þess tákn um atburð í rými sem er stjarnfræðilega stórt, verkið staðsetur tunglið milli áhorfenda og sólarinnar. Ef komið er nær og horft handan myndarinnar, á teikninguna sjálfa, má sjá að verkið hefur í raun tekið á sig þrívítt form. Myrkrið sem umlykur birtuna í verkinu verður til með sí-endurtekinni teikningu listamannsins sem þekur pappírinn smám saman með þykku lagi af grafíti. Í textilnum má finna andstæðu þessa ferlis en þar hefur listamaðurinn tekið efnið í sundur, þráð fyrir þráð. Efnið er gegnsæ himna sem hleypir birtu í gegnum hluta verksins. Önnur verk sýningarinnar eru smærri og öll af sömu stærð. Á veggjum gallerísins má sjá rauðar- og gulleitar teikningar auk nokkurra sem unnar eru með blýanti. Þessi verk birta áhorfendum annað rými en stærra verkið sem myndgerir hinn ytri heim. Teikningarnar opna leið inn í innri heim en ekki heim listamannsins heldur efnisins sjálfs. Í stað þess að efnigera myrkrið á papírnum er hver teikning listamannsins tilraun til þess að gera birtuna sýnilega.
Karlotta leggur stund á teikningu, en athöfnin að teikna er fyrir listamanninum spunakennd iðkun. Hver teikning er atburður sem tekur ekki langan tíma, stundum örfáar mínútur. Í verkum sýningarinnar má greina feril blýantsins í teikningunni og fylgja þannig hendi listamannsins eins og hún væri á braut um spor í rými pappírsins. Eins og hnöttur á spori um himingeiminn. Hvort erum við á leið inn í myrkrið eða í átt að birtunni? Það kemur í ljós.

Mót II / Gathering

2015
5 flags for marching

Paper, water colour and cedrus wood

The colours are applied in one or two performative sessions and allowed to dry over time into their own forms and shapes. The framed one, Stone / Steinn represents a stone, not to throw but to look into.

Key words: bodies, colours of the body, water colour as a gendered medium, improvisational sessions through meditation and mediation, collaboration between material and time, fluid language, ethereal bodies.

A commissioned work for the biannual exhibition series Staðir/Places 2014 held in the West fjords of Iceland and an exhibition at Týs Gallery Reykjavík in 2014.

The work consists of 13 flag poles with about 800 sheets of paper attached to them that were put down in a very remote place in Tálknafjörður. The paper was left to the environment for 7 days documenting the weather and the place it settled on in an attempt to catch ephemeral as well as physical residue. Immediately after the opening the work was photographed, collected and removed, leaving no trace.

A couple of months later the piece was shown in a gallery space, with the subtitle – Af einum stað á annan / From one place to another.